7 Eylül
Sonra geçip gitmişti. Ler. Kor geçti önce, sonra Tüm geçti. Sonra Tuğ geçti.
Üç yıldız,
İki yıldız,
ve bir.
Durdum ve kendi gölgemde serinledim. Gölgemin göbeğine basmaya çalışarak sağa yürüdüm ve vazgeçerek sola yürüdüm gölgemi kandırmaya çalışarak ama kanmadı ve bir saat oldu böylece ve üç saat oldu sonra ve saymaktan vazgeçtim artık yorularak.
Bir başçavuş, ve bir üsteğmen sonra. Korktular yüzbaşıdan ve "git" diyemediler ve ben, mecbur, durdum orada.
Bir saat,
ve üç saat,
ve sonra biraz daha.
Ağaçların gölgesi ve binanın gölgesi bir oldular sonra ve yuttular benimkini.
Tamer geçti. "Adam lâzım". Onunla gittim.
Birkaç sandalye ve iki masa,
oradan şuraya,
ve tüm gölgeler yutuldu bir diğeri tarafından ve bitti, nihayet:
Beşinci gün.
Gölgeler tekrar var olabilmek için birkaç saatliğine güçlerini toparlarken köşelerde ben oturdum yatağın üzerinde
ve seni düşündüm biraz
ve sonra birkaç kişiyi daha—ama onları daha az.
Uzanarak ve yine doğrularak, gölgeler geri geldiğinde altındaki uçlarından çekip dümdüz yapabilmek için çarşafı kırıştırarak.
Sonra ışıklar gitti: Saat on.
—
Okuma ışığı fazla kuvvetli. Tuvalet kağıdı ile sardım kafasını ve rengi artık sarı. Güzel.
—Adam tam bir kitap azmanı!
Siz beni acemilikte görecektiniz!
—Tevazu da yerinde!
Yahu, öyle demeyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder